Bp Mering przewodniczył Mszy św. na rozpoczęcie Wielkiego Postu
14 lutego 2018 r., tekst: al. Łukasz Kołodziejczak; zdjęcia: al. Robert Gumosiński 
W Środę Popielcową (14 lutego) o godz. 18.00 we włocławskiej katedrze Eucharystii przewodniczył ks. bp Wiesław Mering. Pasterz Kościoła Włocławskiego pobłogosławił popiół, którym jako pierwszy, na znak pokuty, został posypany przez ks. inf. Krzysztofa Koneckiego, prepozyta Kapituły Katedralnej. W Eucharystii uczestniczyli: ks. bp Bronisław Dembowski, księża profesorowie i moderatorzy WSD, alumni, mieszkańcy miasta.
Homilię wygłosił ks. prał. Wojciech Frątczak, Wikariusz Generalny. Zwracając się do wiernych, przybliżył symbolikę popiołu rozwijaną na przestrzeni dziejów Kościoła. Gest posypania popiołem uświadamia nam, „że jesteśmy grzeszni, ułomni i możemy jedynie liczyć na miłosierdzie Chrystusa” - zaakcentował kaznodzieja.
Wyjaśniając zaś rozumienie i praktykę postu w Kościele przypomniał, że post był zawsze połączony z uczynkami miłosierdzia. „Pobożni ludzie w okresie Wielkiego Postu często dobrowolnie podejmowali różne wyrzeczenia, by zaoszczędzone w ten sposób środki przekazać potrzebującym, ubogim, których było – i wciąż jest – wielu”, mówił, potwierdzając to słowami św. Augustyna: „Post bez miłosierdzia nic nie znaczy” (Mowa 25 7.). Wychodząc od Ewangelii, poprzez świadectwa Ojców Kościoła (Ambrożego, Augustyna, Leona Wielkiego), dokumenty z pierwszych wieków chrześcijaństwa, aż po wypowiedzi współczesnych papieży (Piusa XII i bł. Pawła VI), ks. Frątczak wskazywał aktualność w każdym okresie dziejów trzech filarów Wielkiego Postu: modlitwy, postu, jałmużny.
Odwołując się do tekstu zaczerpniętego z księgi proroka Izajasza (Iz 58, 1-12) kaznodzieja zachęcał do autentycznie przeżytego postu, który podoba się Panu, w którym tętni wiara i miłość Kościoła. Czas Wielkiego Postu jest darem, który musimy przyjąć i realizować, nie odkładając w czasie decyzji nawrócenia, zakończył Ksiądz Prałat.
Pasterskie błogosławieństwo ks. bp. Wiesława Meringa oraz modlitwa za Ojczyznę były ostatnim akcentem liturgicznej celebracji.
Eucharystii śpiewem towarzyszył chór klerycki pod dyrekcją ks. prał. Józefa Nowaka.
