Kazimierz Biskupi: ks. bp Mering udzielił święceń diakonatu i prezbiteratu
17 maja 2020 r., kl.DS/ks.MS/ASK
W święto św. Andrzeja Boboli, patrona Polski, w przeddzień obchodów setnej rocznicy urodzin św. Jana Pawła II, 16 maja br., w Kazimierzu Biskupim, ksiądz biskup Wiesław Mering udzielił sakramentu święceń trzem braciom ze zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny oraz bratu kamedule z klasztoru w Bieniszewie. Na kapłanów zostali wyświęceni: dk. Marcin Przystawski MSF i dk. Jan Sokołowski EC. Święcenia diakonatu otrzymali: kl. Jacek Cieślak MSF oraz kl. Wojciech Fertikowski MSF.
W homilii Ordynariusz Diecezji Włocławskiej przypominał istotę kapłaństwa i diakonatu, którą jest służba Panu Bogu i ludziom: „Macie stać się sługami Chrystusa i ludzi w duchu miłości. To służba a nie służalstwo. To posługiwanie łaską, mocą i siłą, które przez sakrament Jezus umieszcza w waszych sercach” – zwrócił się do alumnów Ksiądz Biskup. Pasterz włocławski podkreślił wagę decyzji, którą kandydaci podejmują składając przysięgę samemu Bogu, i przestrzegł, aby szatańskie „non serviam – nie będę służył” nigdy nie stało się ich wyborem: „Wybieracie trudną drogę. Droga Chrystusa, to droga krzyżowa dlatego musicie mieć w sobie Ducha męstwa. Wasza posługa jest nie do zastąpienia. Wasza decyzja jest decyzją na wagę złota. Życzę Wam, byście nigdy nie ustali w rozwoju. Miłość jest prawdziwa, kiedy ciągle się rozwija. Idźcie pełni ufności w moc Ducha Świętego, idźcie pewni, że będzie was wspierała wasza wspólnota. Jesteście potrzebni.” – zakończył Biskup Włocławski.
Świadkami podniosłego wydarzenia byli m.in.: Ksiądz Prowincjał i Ksiądz Wiceprowincjał Misjonarzy Świętej Rodziny oraz Przeor klasztoru Kamedułów w Bieniszewie.
Najbardziej wzruszającą chwilą jest modlitwa wszystkich zgromadzonych przez wstawiennictwo świętych, kiedy to kandydaci na diakonów i prezbiterów leżą krzyżem na posadzce kościoła. Potem następuje włożenie rąk biskupa i specjalna modlitwa, co jest najważniejszym momentem udzielania święceń. Nowo wyświęceni diakoni otrzymują z rąk biskupa księgę Ewangelii, którą mają głosić, natomiast kapłani, po namaszczeniu ich rąk świętym olejem otrzymują chleb i wino – dary Eucharystyczne.
Na ten dzień kandydaci przygotowywali się przez kilka lat pobytu w seminarium. Często zmagali się z wieloma trudnościami i problemami. Bezpośrednio przed samym dniem święceń kandydaci odbyli kilkudniowe rekolekcje. Tak relacjonuje je kl. Wojciech: „Podczas rekolekcji, przed święceniami diakonatu, które przeżyłem ze swoimi współbraćmi w domu zakonnym w Bąblinie towarzyszyły mi słowa z Ewangelii świętego Jana: »Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili« (J 15, 16). Te słowa Jezusa przez te kilka dni powtarzały się podczas czytań mszalnych, rekolekcji, czy osobistej lektury. Gdy patrzę wstecz na swoje życie to uświadamiam sobie, że to nie moja zasługa, że zostałem diakonem, ale przede wszystkim Jego dar i łaska. Znałem wiele osób ze swojego miasto, z liceum, z podwórka, którzy byli ode mnie o wiele mądrzejsi, pobożniejsi, czy bardziej nadający się do kapłaństwa. Pan jednak zechciał wybrać właśnie mnie. Do końca życia pozostanie to dla mnie tajemnicą, ale jednocześnie wielkim wyróżnieniem i odpowiedzialnością. Dziękuję Bogu za to, że zechciał mnie powołać i powierzam Świętej Rodzinie całą moją posługę.”
