„Posługa biskupia jest służbą na rzecz świętości Kościoła” powiedział bp. Krzysztof Wętkowski podczas jubileuszu 25-lecia sakry biskupiej bp. Stanisława Gębickiego.
4 stycznia w katedrze włocławskiej odbyła się uroczystość jubileuszowa z okazji 25. rocznicy święceń biskupich bp. Stanisława Gębickiego, której centralnym punktem była uroczysta Msza św. pod przewodnictwem Jubilata. Wśród koncelebrujących było siedmiu biskupów, w tym metropolita gnieźnieński i prymas Polski abp. Wojciech Polak oraz biskup włocławski Krzysztof Wętkowski.
To właśnie bp Wętkowski wygłosił kazanie, w którym przypomniał, że biskup Stanisław na pamiątkowym obrazku ze swoich święceń biskupich przed 25 laty zamieścił słowa z listu apostolskiego Jana Pawła II z okazji zakończenia Wielkiego Jubileuszu Roku 2000: „Chrystusa poznać, ukochać i naśladować, aby w nim żyć i z Nim przemieniać historię” (MNI, 29). Doskonale one korespondowały z pytaniem Jezusa zawartym w przed chwilą odczytanej Ewangelii, a skierowanego do dwóch uczniów: „Czego szukacie?” (J 1,38). „To samo pytanie – mówił homilista – zostaje zadane każdemu z nas: czego szukamy w życiu?, co uczyni nas naprawdę szczęśliwymi, spełnionymi? (…) Jesteśmy zaproszeni, by odnaleźć siebie w uczniach z Ewangelii i przyjąć zaproszenie Jezusa: „Chodźcie i zobaczcie” (J 1,39). Uczniowie poszli, zobaczyli i pozostali z Mistrzem. Kaznodzieja stwierdził, że „przychodząc do Jezusa, można przyjść tam raz, aby zobaczyć wszystko, może nawet pozwolić się poruszać w atmosferze religijnego entuzjazmu, chwilowej emocji, a potem jednak powrócić do codzienności. Albo też można zostać uczniem, wytrwać w tym, zmienić całe swoje życie. Trzeba podjąć decyzję. Nadać wiążącą formę swojej pełnej nadziei wierze (…) Poznać, ukochać, naśladować”.
Kaznodzieja zauważył, że umiłowanie Chrystusa biskup Stanisław wyniósł z domu rodzinnego, a pogłębiali je napotkani przez niego w życiu kapłani wielkiego serca i ogromnej wrażliwości na drugiego człowieka. „To szukanie i odnajdywanie Chrystusa – mówił homilista – nigdy się nie kończy w życiu człowieka wierzącego, powinno się pogłębiać i rozwijać, a znakiem dojrzałości na tej drodze jest pragnienie przyprowadzania innych do Chrystusa”. W życiu bp. Stanisława była to najpierw praca wikariuszowska, studia, a potem praca w Wyższym Seminarium Duchownym jako wykładowcy, ojca duchownego, wicerektora. Homilista podkreślił: „W wypełnianiu tych często trudnych zadań ksiądz biskup kierował się mottem, które wybierze jako przesłanie biskupiej posługi: „Prawda w miłości”. Prawda bez miłości jest surowością, miłość bez prawdy jest sentymentalizmem”.
Kończąc homilista zwrócił się do bp. Stanisława; „Drogi Biskupie Stanisławie, nasz Jubilacie! Dzisiaj diecezja włocławska razem z Tobą dziękuje dobremu Bogu za Twój dotychczasowy wkład w życie duchowe naszej diecezji (…) Za tę posługę, a nade wszystko za świadectwo życia, pełne troski o innych – w różnorakiej formie – serdecznie dziękujemy. Królowo Apostołów, módl się za biskupa Stanisława, niech nadal sam poznaje, kocha i naśladuje Chrystusa, a w ten sposób niech pomaga innym go szukać, znaleźć i niech prowadzi do Boga”.
W uroczystości uczestniczyli prezbiterzy diecezji, wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku, siostry zakonne, rodzina bp. Gębickiego, lekarze oraz licznie zgromadzeni wierni świeccy. We Mszy św. uczestniczyły poczty sztandarowe, m.in. z Liceum Ogólnokształcącego im. Romualda Traugutta w Lipnie, którego biskup jest absolwentem oraz Ochotniczych Straży Pożarnych z Zadusznik i Witkowa. Przybyły również delegacje z Lipna, Sieradza i Włocławka.
Na zakończenie uroczystości życzenia bp. Stanisławowi złożyli: prymas abp. Wojciech Polak oraz w imieniu prezbiterów włocławskich ks. prał. Tomasz Michalski. Jubilat wszystkim zgromadzonym podziękował za modlitwę i obecność, która była dla niego źródłem radości i wsparcia w tym wyjątkowym dniu.
Bp. Stanisław Gębicki urodził się 8 lipca 1945 roku w Witkowie. Edukację średnią rozpoczął w Niższym Seminarium Duchownym we Włocławku, a po jego zamknięciu w 1961 roku kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Romualda Traugutta w Lipnie, gdzie w 1963 roku zdał maturę. W latach 1963-1969 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. Święceń prezbiteratu udzielił mu 19 czerwca 1969 roku administrator apostolski diecezji włocławskiej Jan Zaręba. Następnie podjął studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, które ukończył w 1979 roku, uzyskując doktorat z sakramentologii.
Po święceniach kapłańskich pracował jako wikariusz w parafii Wszystkich Świętych w Sieradzu, a później pełnił funkcje w kurii diecezjalnej, m.in. notariusza i kapelana biskupa Jana Zaręby. Od 1981 roku był związany z Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku, najpierw jako ojciec duchowny, a następnie wicerektor, był również w nim wykładowcą. Od 1992 roku był kanclerzem kurii diecezjalnej oraz członkiem rady kapłańskiej. W tym samym roku został odznaczony godnością kapelana Jego Świątobliwości.
Dnia 11 grudnia 1999 roku papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji włocławskiej. Święcenia biskupie przyjął 6 stycznia 2000 roku w katedrze włocławskiej z rąk bp. Bronisława Dembowskiego, współkonsekratorami byli metropolita gnieźnieński abp. Henryk Muszyński i biskup pomocniczy włocławski Roman Andrzejewski. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Veritas in caritate” (Prawda w miłości). Pełnił funkcję wikariusza generalnego diecezji aż do przejścia na emeryturę w 2020 roku, decyzją papieża Franciszka.
