Bydgoszcz: Bp Wętkowski poświęcił tablicę pamiątkową biskupów pomocniczych włocławskich
6 grudnia 2024 r., Tekst: ks. Przemysław Pilarski Zdjęcie: ks. Mateusz Szurgot, Jerzy Rusiniak
W piątek, 6 grudnia br., w parafii św. Mikołaja w Fordonie biskup włocławski Krzysztof Wętkowski, we wspomnienie św. Mikołaja Bpa, przewodniczył uroczystej Mszy Św. odpustowej, podczas której poświęcił tablicę upamiętniającą dwóch proboszczów, którzy zostali biskupami pomocniczymi we Włocławku – bpa Franciszka Łąckiego i bpa Ks. Baltazara Miaskowskiego vel Miastkowskiego. Zostali pochowani w Katedrze Włocławskiej w kaplicy św. Kazimierza. Tablicę pamiątkową ufundował biskup włocławski Krzysztof Wętkowski oraz ks. kan. Karol Glesmer, proboszcz parafii św. Mikołaja w Bydgoszczy.
W kilkusetletniej historii parafii św. Mikołaja dwóch proboszczów otrzymało godność sufragana włocławskiego. Wówczas Fordon był niewielkim miastem, a jedyny w okolicy kościół katolicki skupiał prócz miasta, wiernych z kilku okolicznych wiosek.
Ks. Franciszek Łącki pochodził z diecezji krakowskiej. Studiował w Bolonii (1587), gdzie został doktorem (DUJur). Został wyświęcony przez biskupa włocławskiego ks. Hieronima Rozdrażewskiego na subdiakona w 1589 roku, z prawem do archidiakonatu pomorskiego. W 1584 r. ks. Łącki został diakonem, a w 1597 r. proboszczem parafii w Fordonie. 24 sierpnia 1598 r. został wyświęcony w katedrze włocławskiej przez biskupa Rozdrażewskiego na sufragana i został biskupem margaryteńskim. Otrzymał kanonię w Kruszwicy. Zobowiązany przez złożonymi ślubami udał się do Krakowa na grób św. Stanisława. W drodze, w Zwoleniu, poświęcił szpitalny kościół pw. Świętego Ducha. Dzień później kościół w Suchej. 8 lipca 1599 r. konsekrował kościół karmelitów w Bydgoszczy. Aktywność biskupa sufragana była bardzo duża. Konsekrował kościoły w Solcu (dziś Kujawskim) i Inowrocławiu. 23 stycznia 1604 r. w kościele św. Jakuba w Oliwie wkładał na głowę tamtejszemu opatowi Dawidowi Konarskiemu mitrę biskupią udzieloną przez papieża. Biskup sufragan Franciszek Łącki podczas odwiedzał liczne parafie, m. in. asystował prymasowi Baranowskiemu w konsekracji Jana Kuczborskiego. Zmarł we Włocławku 19 stycznia 1617 r. w 55. roku życia. Jego nagrobek znajduje się we Włocławskiej Katedrze w kaplicy św. Kazimierza, w części stawiany jego kosztem. W kolegiacie łowickiej zachował się jego wizerunek.
Ks. Baltazar Miaskowski vel Miastkowski był synem Jana hrabiego Leliwa i Anny Koczyńskiej hrabiny Wysota. Naukę rozpoczął na Akademii Krakowskiej, którą kontynuował w Rzymie, osiągając tytuł doktora teologii. 1 kwietnia 1593 r. został wprowadzony przez biskupa włocławskiego Hieronima Rozdrażewskiego do kapituły włocławskiej na kanonika. Od 1597 r. był proboszczem parafii św. Mikołaja w Fordonie. Pozostawił po sobie murowany kościół św. Mikołaja (ok. 1600 r.). 26 listopada 1598 r. został archidiakonem pomorskim. Pełnił rolę kaznodziei katedralnego. Z racji bardzo słabego zdrowia zrzekł się prelatury. Po śmierci biskupa Rozdrażewskiego w 1613 r., razem z sufraganem Łąckim, udał się do Pragi w sprawach testamentowych. Od 1614 r. pełnił rolę kanclerza katedry włocławskiej. Biskup Wołucki naznaczył ks. Baltazara Miastkowskiego sufraganem i biskupem margaryteńskim 14 marca 1617 r. Został wyświęcony na biskupa w Warszawie podczas sejmu w kościele OO Bernardynów 18 marca 1618 r. Zapamiętany został jako gorliwy obrońca wiary. Był autorem przekładu dzieła Leonarda Lessiusza „Próba na obieranie wiary do zbawienia potrzebnej” W zapisie testamentowym poczynił donację na żaków szkolnych, którzy przygotowywali się do seminarium. Wsparł również dochody katedry oraz ubogich ze szpitala św. Witalisa. Zmarł 19 kwietnia 1632 r. w wieku ok. 70 lat. Został pochowany w Katedrze Włocławskiej w kaplicy św. Kazimierza.
