Ks. bp Mering w Kościelnej Wsi: „Bóg wymaga jasnego opowiedzenia się po Jego stronie”
9 sierpnia 2020 r., tekst: ks. AT; foto: ks. JG
„To doprawdy niezwykły jubileusz. On prawie dorównuje historii naszego państwa. To jeden z dowodów na to, jak stare i zakorzenione jest chrześcijaństwo na Kujawach”, mówił biskup włocławski Wiesław Mering podczas Mszy św. dziękczynnej za 900 lat istnienia kościoła parafialnego w Kościelnej Wsi. Uroczystość, która miała miejsce w niedzielę, 9 sierpnia, zgromadziła przedstawicieli władz państwowych i samorządowych, duchowieństwo oraz parafian.
Dostojnego Gościa powitali członkowie wspólnoty parafialnej oraz proboszcz - ks. kan. Bogusław Wiszowaty.
Następnie Biskup Diecezjalny dokonał poświęcenia tablic upamiętniających: jubileusz miejscowej świątyni oraz wielkich Polaków - św. Jana Pawła II i sł. Bożego Stefana kard. Wyszyńskiego.
W homilii ks. bp Mering przypomniał historię chrześcijaństwa na Kujawach oraz znaczenie i rolę dziedzictwa, jakie niosą ze sobą minione wieki. „Musimy zachowywać pamięć o początkach, historii i tradycji, o wierze naszych ojców – mówił hierarcha, dodając, że – pamięć rodzi tożsamość”. W tym kontekście wyjaśnił ataki na tradycję i wartości leżące u podstaw europejskiej cywilizacji, które miały miejsce w różnych krajach Europy, a ostatnio także w Polsce, w Warszawie. Ukazał, że takie działania nie były obce różnym totalitaryzmom: od rewolucji francuskiej aż po ustrój komunistyczny, które chciały zniszczyć tradycję i wartości przodków. „Dlatego ważny jest ten jubileusz, dzięki któremu uczymy się odpowiedzialności za historyczną prawdę o naszych dziejach, a także o wartościach, które zbudowały Polskę”, przekonywał Ksiądz Biskup.
W dalszej części, homilista, rozważając czytania liturgiczne wskazywał naukę płynącą ze słowa Bożego dla współczesnego człowieka. Nawiązując do czytania z Pierwszej Księgi Królewskiej (1Krl 19,9a.11-13a), zaznaczył, że Bóg przychodzi do człowieka w ciszy i „szmerze łagodnego powiewu”, dlatego jest przez niego często niedostrzegany. Natomiast z fragmentu Ewangelii (Mt 14,22-33) Ksiądz Biskup wydobył słowa mówiące o modlitwie Jezusa, co stało się punktem wyjścia do swoistego rachunku sumienia dotyczącego tej relacji z Bogiem w życiu współczesnego człowieka. „Czy nasi młodzi widzą modlących się rodziców? – pytał Pasterz Kościoła włocławskiego, sugerując, że – może to jest jedna z przyczyn tego kryzysu wiary młodych ludzi”. Mówiąc zaś o lęku apostołów, widzących Jezusa kroczącego po wodzie, hierarcha uświadomił wiernym, że „wiara nie usuwa lęku z serca człowieka. Bóg chce nieraz wzbudzić w nas lęk, aby nami wstrząsnąć, wyrwać z naszych przyzwyczajeń, rutyny i obojętności. Wiara musi być zgodą na trud i krzyż. […] Bóg wymaga jasnego opowiedzenia się po Jego stronie – kontynuował hierarcha – tak jak nasi przodkowie 900 lat temu, bez zastrzeżeń, bez żadnego «ale»”.
Na zakończenie homilii, Ksiądz Biskup, wyrażając wdzięczność Księdzu Proboszczowi za przygotowanie jubileuszu oraz gratulując parafianom piękniejącej świątyni, przypomniał, że oprócz świątyni zbudowanej z kamienia, istnieje także „świątynia serca, która jest jeszcze ważniejsza. Dlatego obchodząc zewnętrzny jubileusz, pomyślmy, co powinniśmy dokonać, umocnić i zmienić w naszej świątyni wewnętrznej”.
Po obrzędzie Komunii św. ks. kan. Jan Radaszewski, dziekan dekanatu bądkowskiego, odczytał list gratulacyjny ks. Zbigniewa Krasa, kapelana Prezydenta RP oraz wręczył Księdzu Proboszczowi dar przekazany przez Głowę Państwa: ikonę Matki Bożej Łaskawej Patronki Warszawy.
Ksiądz Proboszcz, dziękując Pasterzowi Diecezji za przewodniczenie jubileuszowym obchodom, wyraził również wdzięczność wszystkim, którzy chętnie włączają się w prace renowacyjne, trwające od kilku lat w parafialnym kościele.
Procesja eucharystyczna, którą poprowadził Ksiądz Biskup, dziękczynne Te Deum i błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem zakończyły dziękczynną Mszę św. za dziewięć wieków obecności kościoła w Kościelnej Wsi.
Kościelna Wieś Kujawska to jedna z najstarszych parafii na Kujawach. Kościół parafialny św. Wawrzyńca został zbudowany w latach 1120-1123 z fundacji Piotra Dunina lub z fundacji znanego na Kujawach rodu Łabędziów. Pierwszy znany zapis o kościele pochodzi z 1325 roku, jednak dopiero szesnastowieczne źródło lustracyjne z 1527 roku podaje po raz pierwszy, że kościół jest pod wezwaniem św. Wawrzyńca.
W czasach reformacji, przez około 50 lat, świątynia była w rękach protestantów. Do Kościoła katolickiego powróciła na początku XVII w. Najstarszą częścią kościoła jest romańska nawa z kamienia polnego, pochodząca z XII w. W XV w. dobudowane zostały z czerwonej cegły prezbiterium i zakrystia, a w 1854 r. - kruchta. Kościół parafialny był wielokrotnie odnawiany: w latach 1612, 1914, 1935, 1961 i w 1975 r. Wewnątrz kościoła, na łuku tęczowym, w trzech ostrołukowych wnękach, znajduje się polichromia gotycka z XV w., z których środkowa przedstawia Chrystusa Bolesnego, a boczna Matkę Bożą i św. Jana Ewangelistę. Ołtarz główny jest barokowy z XVII w.
